door Joey Tamminga – 27 juni, een warme zomeravond, ik zat in een zaal waar ruim 100 man in konden. Naast mij zat onze gast Kate Slingemann. Ze had vóór onze twee stoeltjes flink uitgepakt met haar eigen werk. Ik hoor je al denken: wie is Kate Slingemann? Waar moet ik haar van kennen? Je zou haar kunnen kennen van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd waar zij in 2012 eindigde als tweede. Maar zij werd vooral bekend binnen de kleine literatuur minnende genootschappen, waar zij vaak als gastspreker optreedt voor poëzie- of boekenclubs. Dat ze dat doet, was te merken tijdens deze inspirerende avond!
Er was een klein, selectief gezelschap aanwezig. Maar dat hinderde totaal niet! Twee weken eerder had ik Kate al ingelicht dat de aanmeldingen niet echt liepen. Lag het aan het tropische weer of misschien aan het vervelende vooroordeel dat vrijetijdsliteratuur of een kinderboek geen echte literatuur is? Want Kate heeft ook prentenboeken en een kinderboek op haar naam staan.
Kate geeft workshops op scholen en tot mijn verassing wordt zij vooral voor VMBO-scholen gevraagd. Zij heeft dan ook trucs geleerd om het ijs te breken. Als de leraar wegloopt dan stelt ze de klas voor de volgende vraag: wie echt geïnteresseerd is mag blijven en de anderen ‘mogen gaan’. Zij wil haar workshop niet een verplicht karakter geven. Ook wil zij niet botsten of ‘scheuren’, waarom moet er altijd strijd zijn in de poëzie? Waarom staat nooit verwondering eens centraal? In haar dichtbundel ‘Wondermiddel’ neemt zij je mee in haar wereld. Let op: toen zij dit bundeltje schreef deed ze dat niet uit kindperspectief. Toch zijn haar gedichten eenvoudig te begrijpen voor kinderen.
Na de pauze gaf Kate ons een workshop waar wij ook gedichten konden maken. Hierbij maakte ze heel gevat de opmerking: “Wees niet te goed anders heb ik ook geen werk meer”. Een gedicht rijker gingen we zeer geïnspireerd naar huis!
(N.B. Dit Vrijetijdscafé is tot stand gekomen in samenwerking met de Literaire Studentenvereniging Flanor.)